[:nl]Een cadeautje
Vann loopt voor me uit en laat het hek van Oun’s erf voor me open staan. Ik maak er een foto van, dat halfopen hek en dat bijzondere huis met de vriezer op het erf. En dan is daar ineens een klein meisje die me met verschrikte ogen aankijkt.
Ze is het dochtertje van Oun’s hulp in en rond het huis. Ze zijn aan het werk in de boomgaard.
Snel maak ik een beeld van haar.
Het toestel zat nog aan mijn bril geplakt en ik hoef alleen maar af te drukken.
Ik laat haar door het hek gaan en maak nog een paar foto’s van dit verlegen meisje dat zich snel uit de voeten lijkt te maken.
Ze draait zich nog één keertje om en kijkt recht in de camera.
Mijn hart maakt een sprongetje.
In de verte, tussen de bomen wacht haar moeder.
Ik zwaai naar haar terwijl ik kijk hoe het kleine meisje in de rode jurk tussen de bomen verdwijnt.
Dan ga ik terug naar Oun’s huis.
Het komt langzaam tevoorschijn
Oun heeft weer heerlijk gekookt en samen met Vann en Khun Ann gaan we aan tafel.
We eten zwijgend.
Na de lunch maken ze het gebruikelijke rondje door de tuin en plukken fruit om mee te nemen naar de stad. Hele trossen bananen, mango’s, stinky fruit ook.
Terug op mijn hotelkamer importeer ik de foto’s van vandaag in Lightroom. Ik blader er snel doorheen en merk dat ik toch nog wat afstand moet nemen van mijn ervaring van vandaag.
Dan eerst eten, de digitale Nederlandse krant even doornemen en een ommetje langs de Mekong. Als ik dan eindelijk zover ben, open ik Light room nog eens en ga door elk beeld.
Ik ben tevreden met wat ik heb gemaakt. Het legt vast wat ik wilde vastleggen:
Un-Seen by Vann, Seen by Elly.
[:en]A gift
Vann is walking up ahead, and at the entrance to Oun’s yard he leaves the gate open for me. I take pictures of the scene, of the gate that’s ajar and the remarkable house with the freezer in the yard. And then suddenly a little girl appears, looking at me with fearful eyes.
She is the daughter of Oun’s help in and around the house. They are at work in the orchard.
Quickly, I take a picture of her. The camera was already pressed up against my glasses, so all I have to do is push the button. I let her pass through the gate, taking a few more pictures of this shy girl as she scurries off.
She then turns around one more time, and looks straight into the camera.
My heart jumps.
In the distance, between the trees, her mother is waiting. I wave to her, as I watch how the little girl in the red dress disappears among the trees. I then return to Oun’s house.
Slowly starting to appear
Oun has prepared another delicious meal, and we sit down at the table along with Vann and Khun Ann. We eat in silence. After lunch, as usual, they do the rounds of the garden and pick fruit to take to the city. Entire bunches of bananas and mangos, as well as stinky fruit.
Back in my hotel room, I import that day’s photos into Lightroom. Taking a quick look through them, I realize I need to take a step back from today’s experience. I decide to eat first, check some digital news from the Netherlands, and take a stroll along the Mekong.
Once I finally feel up to it, I boot up Lightroom again and go over every image. I’m satisfied with what I see. The photos capture what I wanted to capture: Un-Seen by Vann, Seen by Elly.
[:]